CRIBRUM

CRIBRUM

an a creber, quod πολύοπον, i. e. crebris pertusum foraminibus, frumentis purgandis excogitatum est. Illorum genera Galli e setis equorum invenêre. Hispani e lino excussoria et pollinanaria Aegyptus e papyro et iunco, Plinius, l. 18. c. 11. Et quidem cribri pollinarii occasione lepidê iocatur Plautus, in Poenul. Act. 3. sc.

1. v. 10. in hominem minutis spissisque gradibus incedentem,

Nam iste quidem gradus succretu'st cribrô pollinariô,

Nisi cum pedicis condidicistis sic grassari gradu hôc

Quod de Persicis equis Vegetius ait, Persisci --- solius ambulaturae quadam gratiâ discernuntur a coeteris, gradus est minutus et creber etc. Cuiusmodi equos gressibus minutissime cribratis incedentes, Tricenarios dixêre olim, quod in ambulando gressus intricarent et crura volubiliter implicarent explicarentque; Traqvenarios inde

Galli hodie appellant. Vide infra. In divinationibus Veterum Cribri quoque usus fuit, quae species Κοσκινομαντεία dicta: Suspendebant nempe cribrum filô, vel forficis cuspide, illudque celeri motu circumagenres nomen simul edebant eius, qui furtô aliquid abstulerat, aut aliud quiddam commiserat, ut bidere est apud Theocritum, Idylliô. 3. etc. Inter ritus item Graecorum nuptiales, vide supra Colus.